5

بر خدا توکل کن و همین بس که خدا حافظ و مدافع انسان است.«آیه3 سوره احزاب»

تمام وجودم اندیشه است ، گذشته مثل رویایی آمیخته با کابوس جلوی چشمانم پدیدار می‏شود، من باید چه کنم؟  واقعا باید تمام آرزوهایم را فراموش کنم و تن به زندگی‏ای جدید و دوباره دهم،زندگی‏ای بی‏مفهوم و بی‏آرزو!
همیشه می‏گفتم من تمام شادیهایی را که گم کردم و از من ربودند پیدا می‏کنم، همیشه می‏گفتم به جنگ سرنوشت می‏روم و با این زور وحشیانه مبارزه می‏کنم، همیشه می‏گفتم برای رسیدن به خواسته‏هایم تا پایان عمر صبر می‏کنم. اما حالا... نگاههای سنگین و ترحم‏بار دیگران، سرزنشها و تأسفهای کشنده‏ی اطرافیان، همه به من می‏گویند تو تنها یک قربانی هستی و محکوم به پذیرش سرنوشت! و من در یافتم در جامعه ما چیزی به اسم احساس نیست ، انگار همه یخ زدند یخ خودخواهی و بی‏توجهی و من در این اجتماع ساکت و بی‏جان تنها یک قربانی‏ام! فقط یک قربانی!!!!